Nieco bliżej o nas i o naszej hodowli:

Początki moich zainteresowań kynologią zaczęły się w latach 90-tych – miałam wtedy dwa psy: sukę o imieniu Axa rasy Mastiff Neapolitański (odnoszącą liczne sukcesy na wystawach) oraz sukę Kamę rasy Bokser. Obydwie były szkolone i obydwie zdały (na maksymalną liczbę punktów) egzamin PT1, ponieważ uważałam, że szkolenie jest ważniejsze od uczestnictwa w wystawach (nadal wraz z mężem wyznajemy zasadę: „najpierw szkolenie - potem wystawy”).

Po śmierci najpierw Axy, a potem Kamy (która dożyła pięknego wieku 14 lat), z żalu przez kilka lat nie decydowałam się na posiadanie nowych psów.

Powstały jednak wtedy liczne moje prace malarskie i rysunkowe, inspirowane wzajemną przyjaźnią i relacjami człowieka i psa,  stanowiące m.in. element tematyki wielu wystaw malarstwa i rysunku, a jednocześnie moich przewodów doktorskiego i habilitacyjnego, oraz procedury związanej z nadaniem tytułu profesora w dziedzinie sztuk plastycznych, w dyscyplinie sztuk pięknych na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie nadal pracuję. Do prac tych należą m.in. wybrane obrazy z cyklu „Moje psy”: „Axa” (płótno, akryl, olej, 120x120cm, 1995), „Kama z aniołem” (płótno, akryl, złoto, olej, 140x200cm, 2006), „Kama z aniołem” – fragment, „Kama” (płótno, akryl, olej, 150x138cm, 1996)  - poniżej fragmenty tych obrazów (po kliknięciu można obejrzeć obrazy w całości).



Pewnego dnia, wraz z mężem, „dojrzeliśmy” ponownie aby przyjąć psa do naszej rodziny. Początkowo nie byliśmy zdecydowani na rasę – studiowaliśmy wiele książek i stron internetowych, chodziliśmy na wystawy, wreszcie oboje zachwyciliśmy się urodą i charakterem psów rasy Rhodesian Ridgeback. W ten sposób, w roku 2011, z bardzo dobrej hodowli Folwark Zwierzęcy, wybraliśmy piękną suczkę o imieniu Esis (Ezi), a właściwie to ona nas wybrała łasząc się i witając nas radośniej niż pozostałe szczeniaki :). Traktujemy ją od tej pory jako członka rodziny, Ezi ma swoje „łóżko” w naszej sypialni (także w kuchni i w samochodzie), a nasza córka nazywa ją „siostrzyczką”. Na początku nie planowaliśmy hodowli rodezjanów, jednak podjęliśmy taką decyzję obserwując charakter Ezi, a także zostaliśmy zachęceni do tego przedsięwzięcia przez kilku sędziów kynologicznych. W roku 2015 Ezi urodziła 10 szczeniąt (miot "H" - link tutaj), z których pozostała z nami suczka Hari. W styczniu 2018 Ezi urodziła jeszcze jeden miot (miot "T"), potem Hari - w maju 2018 urodziła 10 szczeniąt (miot "P", z którego pozostała z nami suczka Pasja), a następnie - w maju 2020 - Hari urodziła miot "B" (13 szczeniąt). Bardzo kochamy wszystkie trzy nasze rodezjanki, podróżują też z nami wszędzie (były z nami wiele razy w górach i nad morzem). Przed wyjazdem w dalsze podróże wybieramy tylko te miejsca, w których akceptowane są zwierzęta (na szczęście takich hoteli i pensjonatów – nie tylko w Polsce – jest coraz więcej). Wspólne podróże i stałe przebywanie wśród ludzi ma ogromny pozytywny wpływ na psychikę naszych Ezi, Hari i Pasji, wpływa też korzystnie na psychikę szczeniąt z miotów z naszej hodowli.



Poszukując właściwego reproduktora dla naszych miotów, odwiedzamy różne hodowle w kraju i przede wszystkim za granicą, uwzględniając jak najstaranniej zasady kojarzenia, dbając o dobro rasy i zwracając uwagę na wszelkie niezbędne i pożądane cechy reproduktora, a przede wszystkim na:

• rodowód (analizując dokładnie pochodzenie i cechy poszczególnych pokoleń przodków),
• genetykę (głównie pod kątem wykluczenia chorób genetycznych),
• psychikę, usposobienie i zachowania socjalne przyszłego reproduktora,
• pełną zgodność z wzorcem rasy oraz wygląd psa, z uwzględnieniem wszelkich szczegółów budowy anatomicznej, koloru sierści, kształtu pręgi, itd., biorąc pod uwagę dobór cech anatomicznych reproduktora  (i jego przodków) do analogicznych cech suki,
• wreszcie tytuły i osiągnięcia psa uzyskane na wystawach klubowych, międzynarodowych i krajowych.